Dag 7: 28 februari Savannah - Charleston

Gisterenavond hadden we de wekker niet gezet. Vandaag moesten we toch niet heel vroeg op. Rond 7u30 waren we allebei wakker. We deden het op ons gemak en rond 8u30 zaten we aan het ontbijt. In een Super 8 is het ontbijt niet echt geweldig te noemen maar ja deze keten zit dan ook in de goedkoper prijsklasse. Maar toast, wafels, ontbijtgranen en een stuk fruit om de dag mee te beginnen is nog ok. De kamers zijn wel goed en proper. We hadden trouwens een gigantische kamer in deze Super 8.

Rond 9u15 zaten we in de auto en ging onze trip verder naar Charleston, de hoofdstad van de staat South Carolina. Hier verblijven we 2 nachten. Het was een 2-tal uur rijden en om 11u15 kwamen we aan bij onze eerste stopplaats: Angel Oak. Dit is een prachtige, gigantische eik (Southern live oak) die ruim 400 jaar geschat wordt maar ze weten niet precies hoe oud hij is. Op de foto kan je zien dat de takken van de boom helemaal tot op de grond komen. Ze verdwijnen soms onder de grond en komen dan enkele meters verder weer om hoog. De takken worden ook ondersteund door palen en sommigen zijn met kabels verbonden. Een indrukwekkend boompje!

Na deze stop gingen we eerst naar de winkel voor onze picknick. Vandaag probeerden we eens de Publix ipv een Walmart.

Het volgende op het programma was de Boone Hall Plantation, een typische plantage die al sinds eind 17e eeuw bestaat. Vroeger werden er vooral katoen en pecannoten geteeld maar ook bakstenen gemaakt door zwarte slaven. Vandaag worden er nog steeds gewassen en fruit geteeld die vooral door de lokale winkels verkocht worden. Je rijdt hier de plantage binnen met aan beide kanten grote eiken met het typische hangende Spaanse mos. Dat mos zie je hier trouwens overal in de bomen en geeft een extra speciale sfeer.

We aten eerst onze picknick op en daarna deden we een rondrit over de plantage met een open wagen. De chauffeur vertelde over wat er tegenwoordig geteeld wordt (aardbeien, perziken, pecannoten, ...) en de geschiedenis van de plantage. Daarna gingen we naar een uitleg van een achterkleindochter van een slavin die nog op deze plantage gewerkt heeft. Indrukwekkend hoe zij vertelde en ze zong ook liederen die de slaven zongen. Het volgende was een tour door het huis van de vroegere landheer. Ook de slavenhuisjes staan hier nog. Het was de moeite om dit te bezoeken maar we hebben hier allebei wel een dubbel gevoel bij. Over de slaven wordt hier eigenlijk niet zo veel gezegd en de toeristen die hier rondlopen waren ook bijna uitsluitend blank. Het is natuurlijk ook geen geschiedenis om fier op te zijn maar we hadden de indruk dat ze het eerder willen verbloemen.

Uiteindelijk was het al 16u45 toen we vertrokken naar ons hotel: een Best Western in Charleston. Dit was maar 20 minuutjes rijden maar we kwamen in de file terecht. Gelukkig ging het traag maar stonden we nooit echt stil en kwamen we rond 17u15 bij het hotel aan. We hadden geen zin meer om nog naar downtown Charleston te rijden. Dat houden we voor morgen. Om 18u30 gingen we eten in een restaurantje langs ons hotel. Vinnie nam pulled pork en ik had zin in ribbetjes. Dat smaakte weer goed. Na een uurtje waren we weer op onze kamer. We hebben nog wat info opgezocht voor morgen. We gaan eerst de stad bezoeken en morgenavond willen we een begeleide kajaktocht doen in de haven van Charleston. Daar komen 's avonds dolfijnen de restjes opeten die de vissersboten overboord kieperen. Deze tip kregen we van medequizzer Kris, die hier 2 jaar geleden geweest is, en leek ons zeker de moeite om te doen. Dus daar kijken we naar uit. Morgenvroeg moeten we wel eerst nog bellen om dit te reserveren. Het is nu 21u45. De blog is weer af, we zijn weer fris gewassen dus het relaxen kan beginnen. Tot morgen.

Afstand: 164 mijl/264 km

Groeten

Vinnie & Jeroen

 Angel Oak

 Boone Hall Plantation

dag 6: 27 februari Valdosta - Savannah

Vandaag ging de wekker al om 6u30. Aangezien het nog ongeveer 2 uur rijden was tot het Okefenokee swamp, het grootste moerasgebied van Noord-Amerika, wilden we al vroeg gaan ontbijten en op tijd vertrekken. De eerste boottocht in Okefenokee zou tussen 9u30 en 10u vertrekken. We kwamen rond 9u40 aan bij Okefenokee en bleek dat de boottocht pas om 10u30 zou vertrekken. Voor niks zo vroeg opgestaan dus maar soit 'De ochtendstond heeft goud in de mond' denken we dan maar want het was weer prachtig weer vandaag. De zon scheen volop en het zou zo'n 26 graden worden. Gelukkig stond er wel een windje wat het aangenaam maakte.

Iets voor 10u30 gingen we aan boord van onze boot met nog 2 oudere koppels en onze gids, 65 jaar, met slechts een paar tanden en sappig southern accent (zoals iedereen hier in Georgia). De boottocht duurde 90 minuten en was de moeite. We zagen heel wat alligators, schildpadden, reigers en ibissen. Je vaart op een kanaal dat al aangelegd werd in de 19e eeuw om de Golf van Mexico te verbinden met de Atlantische Oceaan. Dit is gelukkig niet door gegaan, zei de gids, aangezien dat desastreuze gevolgen zou gehad hebben voor het milieu. Onze gids vertelde honderduit over het wildlife, de planten en de geschiedenis van het moeras. Zeer interessant. Hij dronk zelfs van het zwarte water gewoon om te laten zien dat er door de zuurtegraad geen bacteriën in kunnen leven. Maar dat hebben wij toch maar niet gedaan. Misschien vallen je tanden er ook wel van uit :) .

Rond 12u meerden we terug aan. Er was ook nog een weg naar een boardwalk met op het einde een uitkijktoren. Die zouden we ook nog wel even doen dachten we. Maar omdat we bij de verkeerde parking stonden werd het een langere wandeling dan verwacht. We zijn halverwege dan ook maar teruggegaan omdat we nog naar Jekyll Island wilden gaan en het anders weer laat zou worden. Dus bij de uitkijktoren zijn we nooit geraakt.

Rond 13u30 reden we dan verder naar Jekyll Island. Hier kwamen we rond 14u30 aan. Het was intussen bewolkt geworden. Er was ook regen voorspelt maar die kwam er gelukkig niet en de temperatuur bleef ook aangenaam. Op dit eiland ligt Driftwoord Beach, een strand met omgevallen bomen. Ik had er op voorhand al foto's van gezien en dat vond ik heel speciaal. En dat was het ook. Vinnie zei dat ze het misschien we het mooiste strand vond dat ze ooit gezien had. Ik kan dat alleen maar beamen. De foto's zeggen iets maar eigenlijk moet je het zelf gezien hebben.

Tegen 16u reden we dan verder naar ons hotel in Savannah. Rond 17u30 kwamen we aan bij het Super 8 hotel. We checkten in, dropten de bagage op de kamer en gingen meteen eten bij het Cracker Barrel restaurant vlakbij ons hotel. Dit is een keten (geen fastfood) met een degelijke, typisch Amerikaanse keuken en heel schappelijk van prijs. 2 jaar geleden zijn we er ook gaan eten en ook nu beviel het ons. Rond 19u waren we al terug op de kamer. Een pak vroeger dan de vorige dagen. Dat doet ook eens deugd. Intussen is het bijna 23u en daarmee is de blog voor vandaag ook weer af. Vinnie ligt al een uurtje te pitten en ik kruip er ook maar eens in. De lange rijdagen beginnen door te wegen.

Morgen rijden we verder naar Charleston de hoofdstad van South Carolina. Hier blijven we 2 nachten.

Afstand: 252 mijl/405,6 km

Groeten,

Vinnie & Jeroen

Okefenokee Swamp

Driftwood Beach (Jekyll Island)

Dag 5: 26 februari Pensacola - Valdosta

Vandaag gaat Jeroen de blog eens voor een keertje niet schrijven.

Over de vorige dagen wil ik alvast  nog een kleine aanvulling met wistjedatjes meegeven:

Dag 1: In het hotel Ibis Budget in Zaventem kan je niet alleen overnachten, maar ook een discoparty in de douche houden. De ingebouwde ledlichtjes in de doucheknop veranderen automatisch in een regenboog van kleuren die onmiddellijk voor een gepaste sfeer zorgen.

Dag 2: Tijdens de Mardi Gras parades in New Orleans smijten ze niet alleen de beruchte parels. We hebben hier trouwens een kilo of 5 van verzameld. Sommige carnavalsgroepen hebben hun eigen 'statussymbool' en smijten hier dan ook mee. Zo heb je de carnavalsgroep Muses, die in het teken van de vrouw staat. Zij zijn plaatselijk berucht om de prachtig versierde schoenen die ze in het publiek gooien. Aangezien ze dit niet even talrijk als de parels verspreiden, is het als het ware een eer onder de lokale bevolking om een schoen te kunnen bemachtigen. De volgende dag gingen de gesprekken dan ook als volgt: Did you go to the parade? (yes), Did you see Muses? (yes). Did you catch a shoe? (yes) OMG I'm so jealous, .... Om een of andere reden waren we graag gezien door de Muses, want we hebben maar liefst 2 schoenen kunnen bemachtigen. Volgens mij ligt dit aan de charmes van Jeroen :p

Verder was het opvallend dat de scholen die deelnamen volledig blank of zwart waren. 'Gemengde scholen' hebben we niet gezien.

Dag 3: Wist je dat Royal Street en Frenshman Street veel leuker en gezelliger zijn dan de fameuze Bourbon Street? In deze laatste straat is er overdag amper iets te beleven, buiten vieze geuren op te snuiven en enkele vuile cafés die nog aan het uitbollen zijn van de nacht ervoor. 's Avonds kan je er enkel Jersey Shore toestanden terugvinden de cafés die stuk voor stuk  monotone dance draaien. Frenshmen Street daarentegen heeft heel wat leuke cafeetjes waar live muziek terug te vinden is, die zich tot buiten op straat verplaatst. Mensen zijn er niet allemaal dronken, maar dansen gezellig op straat of gaan enkele kunstmarktjes af waar lokale mensen hun meesterwerkjes verkopen. Royal Street heeft diezelfde sfeer overdag. Decatur Street verbindt deze straten en daar vermengen de 2 subculturen elkaar en zitten vooral zwervers en te laat geboren hippies te tokkelen.

Dag 4: Mardi Gras niet alleen in New Orleans gevierd wordt, maar langs de ganse zuidkust. Voor mensen die 'buit willen' is New Orleans niet persé de beste plaats. Dit merkten we aan de mensen die terugkwamen van de parade in Orange Beach en langs onze auto wandelden. Naast de parels hadden ze er ook veel snoep, knuffelberen en ander speelgoed gevangen. Sommigen gooiden het teveel aan parels zelfs in de open ramen van de aanschuivende auto's.

Op naar dag 5 dan.

Vandaag  hadden we de wekker weer om 7.00 gezet, maar natuurlijk werd ik weer iets vroeger wakker. Om 7.30 konden zaten we al aan de ontbijttafel en kregen we het gezelschap van 2 oudere mensen die met hun trailer van de ene naar de andere carnival fair reisden. Ze hadden een grote boerderij waar dat ze paarden en stieren voor rodeo's trainden en varkens voor de varkensraces. Met een volle maag laadden we onze koffer is in de auto met een handig wagentje waardoor we niet teveel moesten sleuren naar de parking.

Daarna gingen we richting luchthaven en het wisselen van de auto's ging vlotter dan verwacht. Tegen 9.15 zaten we al in onze donderbruine Nissan Altima van Alamo. Onze eerste stop was een Walmart om het middageten te voorzien. Rond 11.00 waren we bij onze eerste tussenstop Fort Pickens bij Pensacola Beach. Dit is een historisch, militair fort waar ooit nog Geronimo (nee,niet Stilton, maar de Indiaan) gevangen heeft gezeten. Zowel de laatste 10 mijl heen en terug naar dit bouwwerk was indrukwekkend. We reden met onze auto door sneeuwwitte duinen en stranden langs beide kanten van de weg.

We moesten hier wel een beetje haasten want  we hadden op de weg naar het park al gelezen dat in Gulf Breeze, een stadje waar we door moesten, vanaf 14.00 de wegen zouden afgesloten worden wegens alweer een Mardi Grasparade. Die moesten we zeker voor zijn. Om 12.30 passeerden we daar gelukkig al. Er stond een massa volk langs het parcours te wachten op de start. Iets verder passeerde we de hele karavaan van meer dan 40 wagens die zich al op een rij langs de kant van de weg hadden klaargezet. De opluchting was groot dat we deze keer op tijd passeerden.

Rond 14.00 kwamen we aan bij het Eden Gardens State Park. We picknickten daar en daarna zijn we in de tuinen van het witte huis gaan wandelen. De bomen rond het kleine mansion waren een echte blikvanger.  Rond 15.30 gingen we weer op pad omdat we nog enkel honderden mijlen te gaan hadden. Het verkeer ging zeer vlot en om 20.10 konden we inchecken bij de Super 8 in Valdosta, Georgia. We hebben hierdoor ook 1 uur minder tijdsverschil dan de vorige dagen. We lopen nu maar 6 uur meer achter op België :).

Na een stevige steakmaaltijd bij Cheddar's en een douche is het alweer middernacht.

Morgen gaan we naar het Okefenokee Swamp en rijden we verder naar Savannah.

Afstand: 327 mijl/526,3 km

Groetjes

Jeroen en Vinnie

 Hagelwitte stranden

 Onze Nissan voor de komende 2 weken

Mardi Gras

Eden Gardens

Dag 4: 25 februari New Orleans - Pensacola

Vandaag lieten we The Big Easy (de bijnaam van New Orleans) achter ons en doorkruisten we maar liefst 4 staten (Louisiana, Mississippi, Alabama en Florida) om te eindigen in Pensacola dat net in Florida ligt. Hier is het nog 7 uur vroeger dan in België vanaf morgen is dat "slechts" 6 uur meer.

De dag begon al om 7u. Voor mij dan toch want Vinnie was al om 4u wakker en had daarna amper nog geslapen. De koffers hadden we gisteren al gepakt aangezien de taxi ons vandaag om 9u aan het hotel kwam oppikken om ons terug naar de Louis Armstrong luchthaven te brengen waar we onze huurauto bij Avis gaan oppikken.

Maar eerst ontbijten in onze vaste stekje om de hoek 'Pierre Maspero's' hier zijn we de vorige dagen ook gaan ontbijten en gisterenavond gaan eten. Je kan hier trouwens al vanaf 8u cocktails drinken! Het restaurant ging pas om 8u open en we waren er al om 7u45. We wandelden daarom maar een blokje om en zagen Darth Vader op de tonen van 'Paradise City' van Guns N' Roses het beste geven van zichzelf. Hilarisch om te zien. Zeker om 's morgens 7u45. Je komt hier wat tegen op straat maar dat geeft de stad ook net z'n charme. New Orleans beviel ons 100% mee in vergelijking met bvb Miami.

Na het uitchecken stapten we om 9u in de taxi waar ook een tof koppel twintigers uit New York in zat. We babbelden wat met hen. Het gesprek ging al weer snel richting politiek en ook zij bleken, net al Connie en Tom enkele dagen geleden, geen voorstanders te zijn van onze vriend Donald. 'It are scary times' was letterlijk wat ze zeiden. Voor we vertrokken hadden we het er al over: no politics, no religion. Dat is ons dus niet gelukt.

Een halfuurtje later waren we aan de luchthaven. Bij Avis stond er geen volk en werden we dus meteen geholpen. Avis was ons in 2015 niet meegevallen en ook nu liep het weer niet echt vlot. Ze probeerden ons een extra kost aan te smeren van 10$. Ze wisten zelf precies niet goed waarom en lieten die dan ook vallen. Gelukkig duurde het allemaal niet lang en reden we om iets voor 10u de garage uit met onze economy car: een Chevrolet Cruze. Toch nog iets anders dan de Camaro waar we 2 jaar geleden meer rond getoerd hebben. We leveren morgen deze auto al weer in op de luchthaven van Pensacola en gaan een andere ophalen bij Alamo. Dit hebben we zo geregeld bij Connections in België om de drop off kosten te beperken.

We hadden een hele rit voor de boeg maar gingen eerst nog naar de Wal Mart voor een frigobox, drinken en picknick voor onderweg. Om 11u kwamen we terug buiten en konden we op pad. Eerst stopplaats was voorzien in Mobile (Alabama): een bezoek aan de USS Alabama, een oorlogsschip van de tweede Wereldoorlog dat tussen 1943 en 45 werd ingezet tijdens diverse operaties om door Japan bezette gebieden in de Stille Zuidzee te bevrijden. Het was bijna 2,5 uur rijden tot Mobile dus rond 13u30 begonnen we aan de rondleiding. Je mocht bijna het hele schip van boven tot onder bezoeken. Het was interessant maar op den duur kregen we een beetje een schoolreisgevoel aangezien het allemaal lang begon te duren en je een overload aan informatie krijgt.

Er was ook nog een hal met vliegtuigen en een onderzeeër, de USS Drum, die we ook nog snel bekeken. De USS Alabama was een grote luxe in vergelijking met deze onderzeeër waar je echt een claustrofobische gevoel had en het ook nog behoorlijk warm was.

Het was al bijna 16u toen we buiten kwamen en buiten een banaan, hadden we sinds het ontbijt in New Orleans niets meer gegeten dus we rammelden van de honger. We hebben onze picknick op gegeten bij het schip. Wat overbleef hebben we aan de meeuwen geschonken die al snel kwamen bedelen. Leuk om te zien hoe ze vechten om een stuk brood en zelf in volle vlucht in de lucht brood vangen. Daarna ging het verder naar Pensacola.

Omdat we niet verder wilden gaan via de snelweg reden we naar de kust. Hier lagen nog een paar kleinere natuurparkjes maar het was al 17u door dus we besloten om niet meer te stoppen en via de kustweg naar Pensacola te rijden. Om 17u30 kwamen we aan in het plaatsje Orange Beach en daar kwamen we in de file te staan. Het duurde even voor we beseften wat er gaande was. Bleek dat we achter een Mardi Gras parade aanreden. Dat ging ongelofelijk traag vooruit. Volgens de GPS zouden we bij ons vertrek in Mobile rond 18u30 in Pensacola zijn maar door die parade verloren we bijna 2 uur. Rond 20u20 arriveerden we uiteindelijk bij ons hotel de Comfort Suites. We gooiden onze spullen op de kamer en gingen naar de Taco Bell langs ons hotel. We hadden geen zin meer om nog de auto te nemen en uitgebreid te gaan eten. Dus het werden een burrito en een taco bij deze Mexicaanse fastfood keten.

Het is intussen al 23u door. Seffens eerst nog een douche en dan slapen. Morgen zal het weer een lange dag worden. Via de kuststrook van de Panhandle van Florida gaan we naar Valdosta in Georgia waar we voor morgenavond een Super 8 hotel geboekt hebben. Zonder de nodige stops zal dat al zo'n 5u30 rijden zijn.

Afstand: 250 mijl/402,3 km

Vinnie & Jeroen

De onderzeeër USS Drum

USS Alabama

Dag 3: 24 februari New Orleans

Vandaag werden we rond 7u15 wakker en tegen 8u30 zaten we in hetzelfde restaurant vlak om de hoek voor ons ontbijt. Jhon had aan Vinnie ook een bestelling van petten en T-shirts doorgegeven. In de buurt van ons hotel ligt er een shopping mall en daar waren ook een aantal sportwinkels. Dus we zijn gaan shoppen voor hare Jhon. Keuze genoeg maar helaas vonden we slechts 2 petten die op zijn lijstje stonden: eentje van de Miami Heat en de New Orleans Pelicans.

Vandaag was er ook een korte Mardi Gras parade in The French Quarter. Het was al behoorlijk druk toen we richting één van de vele kerkhoven in New Orleans wandelden. Het was intussen ook al goed warm geworden. Rond 11u30 kwamen we bij het St Louis Cemetry N° 1 aan. Bleek dat je het enkel kan bezoeken met een gids. Die zat echter al te wachten op mensen om rond te leiden. Het kostte 20$ per persoon voor een toer van 45 minuten en we besloten om het erop te wagen. We waren met z'n zessen. De gids was een nogal excentrieke dame die veel uitleg gaf op de 45 minuten die ze had: over o.a. de verschillende soorten graven, voodoo en Nicolas Cage die er een graf gekocht had voor 500 000$. Maar het was interessant. Zeker voor Vinnie omdat de gids regelmatig refereerde naar series als 'American Horror Story'.

Daarna wandelde we verder naar het Louis Armstrong Park. De jazzlegende is geboren in New Orleans en o.a. dit park en de luchthaven dragen zijn naam. In het park hebben we wat foto's getrokken en hebben we wat gerust op een bankje in de schaduw.

De gids van het kerkhof vertelde over Delphine LaLaurie, een dame die sadistisch om ging met slaven, en dat haar huis in Royal Street lag. Dit zou the most haunted house van New Orleans zijn. Ook dat heeft Nicolas Cage blijkbaar gekocht. Aan Madamme LaLaurie is een heel seizoen van 'American Horror Story' gewijd en daar wilde Vinnie naartoe voor een foto. Eerst nog even de weg gevraagd bij de toeristische dienst om de hoek en de dame achter de balie gaf ons het adres maar met tegenzin. Ze zei: I hate that woman for what she did. I don't like it when people ask me about her. Maar we kregen dus wel het adres. Fier zijn ze hier niet op deze geschiedenis dus veel was er echter niet te zien. 

Omdat we terug in het French Quarter waren en honger hadden gingen we eten in een zaak waar  een bluesband live speelde. Ik ging voor cajun food nl. gumbo, een soep op basis van garnalen met kip, worst en rijst en Vinnie voor pulled pork meat. Dat smaakte in ieder geval.

Vlakbij was the French Market en daar zijn we even door gewandeld. Dan gingen we verder richting Frenchmen Street. Een straat met bars en clubs waar 's avonds allerlei jazz-, blues- en rockbands optreden. Nu viel er echter nog niet veel te beleven. Ook hier lag een parkje waar we even zijn gaan zitten. De vermoeidheid sloeg toe en het was aangenaam om hier even wat uit te puffen.

We besloten om terug naar ons hotel te wandelen om effe te relaxen. We gingen via Decatur Street, hier ligt ook ons hotel, maar het was nog een hele wandeling. Onderweg zijn we nog wat winkeltjes binnen gegaan voor een paar kleine souvenirs. En ook een winkel waar we nog 2 petten voor Jhon vonden: Miami Dolphins en de New Orleans Saints. De rest bewaren we voor onze laatste dagen in Miami.

We passeerden Jackson Square waar we een hele tijd hebben staan kijken naar een paar straatartiesten die arcobatische toeren uithaalden en het publiek entertainden. Rond 17u30 waren we terug bij ons hotel. Ik heb onze foto's nog op de laptop gezet. Vinnie heeft nog met Jhon gebeld en we hebben onze spullen al bij elkaar gezocht voor morgen vlot te kunnen vertrekken. Het was al bijna 19u30 toen we weer op pad gingen om iets te gaan eten. Vinnie hield het dit keer bij een dessert en ik ging weer voor cajun: jambalaya dit keer. Ook dat was weer lekker.

Om 20u30 gingen we via Royal Street en 1 blokje Bourbon Street, maar dat beviel ons totaal niet, weer richting Frenchmen Street. Nu was er wel een levendige sfeer. Op een marktje van plaatselijke kunstenaars kochten we een paar prenten in comic-stijl van een vriendelijke kerel. Uit de vele bars klonk jazz, blues en rock. Ook op straat waren er muzikanten aan het swingen. Toffe sfeer maar we besloten om 22u terug naar het hotel te gaan aangezien morgen de wekker om 7u afloopt. We moeten morgen onze huurauto om 10u aan de luchthaven gaan oppikken. We willen ervoor nog gaan ontbijten en we hebben om 9u een taxi besteld die ons naar de luchthaven zal brengen. Voila nu eerst nog douchen, daarna alles de koffer in en maffen.

Vinnie & Jeroen

 

Jackson Square

St. Louis kathedraal (Jackson Square)

Huis versiert voor Mardi Gras

Dag 2: 23 februari New Orleans

Vandaag werd ik rond 5u15 wakker. Gelukkig heb ik daarna nog verder kunnen slapen tot 7u en toen was Vinnie ook al wakker. We deden het op ons gemak en rond 9u30 gingen we op pad. Eerst ontbijten in de buurt van ons hotel en daarna zijn we met de stoomboot 'Natchez' de Mississippi op gegaan. Dit was een fijne boottocht van 2 uur. De kapitein gaf heel wat uitleg tijdens de tocht en op de terugweg speelde er een jazzband. Rond 13u30 meerden we terug aan en gingen we het French Quarter verkennen. We wandelden naar Royal Street waar veel kunstgalerijen en antiekwinkeltjes liggen. Hier speelden ook verschillende bandjes op straat.

We gingen ook heel even naar Bourbon Street, de bekende straat van New Orleans met bars en stripclubs, maar hier hadden we het al snel gezien. Dan zijn we maar naar Jackson Square gewandeld waar straatartiesten/muzikanten hun kunnen aan het showen waren. Hier hebben we nog een hamburger gegeten. Het was intussen al na 16u en we besloten om even terug naar ons hotel te gaan aangezien we toch in de buurt waren. Eerst nog een paar souvenirwinkeltjes binnen en buiten gelopen en daarna richting Canal Street voor de Mardi Gras parades. Volgende week is het dus Mardi Gras en in de week ervoor zijn er elke dag parades in de stad. In het hotel hadden ze ons gezegd dat we best wat vroeger konden gaan om goede plaatsen te hebben. Dus rond 17u30 stonden wij al paraat want de eerste parade startte om 18u15. Het duurde echter nog tot 19u45 voor we de eerste wagens te zien kregen. Gelukkig raakten we al snel aan de praat met Tom en Connie, een koppel uit Georgia, die naast ons stonden. Vriendelijke leerkrachten van rond de 50. We praatten over van alles: reizen (zij waren vorig jaar nog in Europa geweest), school in België, sport, Trump (ja ja onze eerste dag en hij kwam al ter sprake), ... Toen de parade dan eindelijk voorbij kwam, kon het kralen vangen beginnen. We hebben er heel wat verzameld. Eigenlijk is het vooral kitsch maar het was wel leuk. De parades hier zijn te vergelijken met carnaval bij ons maar toch ook weer anders. Er liepen ook veel marching bands van scholen en cheerleaders mee.

Het was al ruim voorbij 23u toen de laatste wagen uiteindelijk passeerde. Vinnie had pijnlijke voeten van het lange rechtstaan. Dus zijn we maar rustig terug naar ons hotel gewandeld. Na een deugddoende douche zijn dit de laatste woorden van het bericht van vandaag. Vinnie ligt al te pitten en ik kruip er seffens ook maar eens in. Morgen gaan we The Big Easy nog wat verder verkennen. De foto's van vandaag volgen morgen.

Vinnie & Jeroen

Natchez stoomboot

Typische architect in New Orleans

 

Mardi Gras

Dag 1: 22 februari New Orleans

Snel een bericht. Gisteren zijn we een hele dag onderweg geweest. Dinsdagavond hadden we al een hotel bij de luchthaven in Zaventem. Maar goed want blijkbaar was het verkeer woensdag in België weer een hele soep. Gisterenmorgen zijn we dan om iets voor 8u met de shuttlebus van het hotel naar de luchthaven gegaan. Een kwartiertje later waren we er al. Onze vlucht vertrok pas om 12u dus we waren goed op tijd. Inchecken en de bagage afleveren verliep vlot en dan kon het wachten beginnen.

Bij onze gate zaten ook de spelers van Anderlecht die morgen in Sint Petersburg spelen tegen Zenit. Ik heb hen succes gewenst en ben met Boeckx en Deschacht op de foto gegaan.

Om 12u gingen we dan de lucht in en om 15u plaatselijk tijd landen we in Washington. Toen was het al 21u in België. Op vlucht hebben we toch effe kunnen slapen en ook 3 films gekeken. In Washington twijfelden we: iets eten of Trump effe goeiedag gaan zeggen. We hebben het toch maar bij een burger en frieten gehouden.

We waren al heel wat uren onderweg en dat begon stilaan zijn tol te eisen. Nog 3 uur moeten wachten in Washington maakte het ook niet veel beter. Rond 18u30, een halfuurtje later dan gepland, gingen we weer de lucht in. Een kleine 3 uur later landden we dan in New Orleans.

We hadden een shuttle geboekt die ons van de luchthaven naar ons hotel in het French Quarter zou brengen. Aangezien het ook de week voor Mardi Gras is, ging het niet zo heel vlot met de shuttle. We hebben een hele tijd moeten wachten voor hij er was. De chauffeur was wel heel vriendelijk en behulpzaam en gaf al een boel uitleg over de stad tijdens de rit. Hij deed alle moeite om iedereen voor z'n hotel af te zetten. Rond 22u00 waren we dan gelukkig aan ons hotel. Ondertussen was het dus al 5u in België en verlangden we naar een bed. Na een douche en nog wat gsm'en ging het licht dan om 23u45 uit.

Nu is het dus donderdag 23 februari en bijna 8u30. Ik was al rond 5u15 wakker maar ben gelukkig terug in slaap gevallen tot 7u. Voila dat zal wel volstaan voor vandaag. We gaan seffens op pad.

Vinnie & Jeroen

Onze route

Nog 1 week en dan vertrek ik samen met Vinnie terug naar de VS. Dit is onze route:

Dag 1: woe 22 feb Vertrek Brussel - New Orleans
Dag 2: don 23 feb New Orleans
Dag 3: vri 24 feb New Orleans
Dag 4: zat 25 feb New Orleans - Pensacola
Dag 5: zon 26 feb Pensacola - Valdosta
Dag 6: maa 27 feb Valdosta - Savannah
Dag 7: din 28 feb Savannah - Charleston
Dag 8: woe 1 mrt Charleston
Dag 9: don 2 mrt Charleston - St Augustine
Dag 10: vri 3 mrt St Augustine - Crystal River
Dag 11: zat 4 mrt Crystal River - Bradenton
Dag 12: zon 5 mrt Bradenton - Homestead
Dag 13: maa 6 mrt Homestead - Conch Key (Marathon)
Dag 14: din 7 mrt Conch Key (Marathon)
Dag 15: woe 8 mrt Conch Key (Marathon)
Dag 16: don 9 mrt Conch Key - Miami
Dag 17: vri 10 mrt Cruise
Dag 18: zat 11 mrt Cruise
Dag 19: zon 12 mrt Cruise
Dag 20: maa 13 mrt Aankomst cruise Miami
Dag 21: din 14 mrt Miami South Beach
Dag 22: woe 15 mrt Vertrek Miami - Brussel
Dag 23: don 16 mrt Aankomst Brussel

Onze hotels

De hotels hebben we allemaal op voorhand geboekt:

22 - 24 februari: New Orleans French Market Inn
25 februari: Pensacola Comfort Inn
26 februari: Valdosta Super 8
27 februari: Savannah Super 8
28 februari - 1 maart: Charleston Best Western Charleston Inn
2 maart: St Augustine Comfort Suites Downtown
3 maart: Crystal River Holiday Inn Express
4 maart: Bradenton Super 8 Ellenton
5 maart: Homestead Fairway Inn
6 - 8 maart: Conch Key (Marathon) Bay View Inn
9 maart: Miami Comfort Suites Miami Airport
10 - 12 maart: Flogging Molly Cruise
13 - 14 maart: Miami The Hall South Beach

Fototje

Even een foto om onze trip samen te vatten:

Nog een tweetal weken ...

En dan is het zo ver! Dan gaan we (Vinnie en Jeroen) voor de 2e keer richting The Deep Sout van de VS.
De eerste week zitten we in de zuidelijke staten: Louisiana, Georgia en South Carolina, met een kleine tussenstop in Florida. Het laatste deel van onze trip is voor Florida. Eindigen doen we met de Flogging Molly Cruise en nog 2 daagjes Miami.

Wat staat er op het programma:

- New Orleans
- The Panhandle van Florida
- Okefenokee swamp en Savannah in Georgia
- Charleston in South Carolina
- Heel wat State Parks in Florida
- Zwemmen met lamantijnen in Crystal River
- The Keys en Dry Tortugas National Park
- Flogging Molly Cruise (Bahamas)
- Miami

De volgende dagen/weken zal ik onze volledige route nog posten.

Groeten en veel leesplezier!
Jeroen